بقاء و رشد رویان های 8 سلولی موش پس از منجمد نمودن سریع در دو سرما محافظ حاوی گلیسرول– سوکروز و اتیلن گلیکول–فایکول–سوکروز

ذخیره و نگهداری طولانی مدت رویان پستانداران از مدت ها قبل شناخته شده است. امروزه انجماد ونگهداری گامت و رویان ابزاری مناسب برای حفظ صفات ژنتیکی حیوانات آزمایشگاهی، گونه های کمیاب و در معرض انقراض محسوب می شود و این سلول های منجمد، جایگزین با ارزشی برای کلنی حیوانات پرورشی فعال می باشند. هدف ازانجام این مطالعه، بررسی اثر انجماد شیشه ای ویتریفیکاسیون، با استفاده از سرمامحافظ های گلیسرول — سوکروز (gs) و اتیلن گلیکول — فیکول– سوکروز )40(efs بر روی بقاء رویان های مرحله 8 سلولی و مورولا در موش آزمایشگاهی بود. تعداد 81 سر موش ماده بالغ نژاد nmri بعد از ازدیاد تخمک گذاری با pmsg و تزریق hcg جفت اندازی شدند و تعداد 351 رویان بدست آمد، که 258 عدد (5/73 درصد) از آن ها در مراحل 8 سلولی و مورولا بودند. تعداد 188رویان 8 سلولی و مرولا به قطره های حاوی سرمامحافظ های گلیسرول — سوکروز و 40efs منتقل شدند. بعد از آن به طور متوسط 4 رویان در هر نی قرار داده شد و انتهای نی ها مسدود گردید. سپس طی دو مرحله با استفاده از بخار نیتروژن مایع سرد و سپس غوطه وری در نیتروژن مایع تا دمای منهای 196 درجه سانتیگراد سرد شدند. یک تا سه ماه بعد رویان ها ذوب، بازیافت و کشت داده شدند. میزان بازیافت رویان های گروهefs، (90 درصد) بیشتر ازاین مقدار در گروه ( gs85 درصد) محاسبه گردید. همچنین میزان بقاء و تکوین رویان ها به مرحله بعدی، بلاستوسیستی، در سرمامحافظ 40efs(7/53درصد) نسبت به سرمامحافظ gs(6/19درصد) اختلاف معنی دار داشت (001/0(p ولی این میزان با گروه gs اختلاف معنی داری را نشان داد (001/0 p